ร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา

นักวิทยาศาสตร์ที่ศูนย์วิทยาศาสตร์ทางทะเล Hatfield ของ OSU ตั้งชื่อให้มันว่า "Biotwang แปซิฟิกตะวันตก" ยาวนานระหว่าง 2.5 ถึง 3.5 วินาที การโทรห้าส่วนประกอบด้วยเสียงครวญครางทุ้มลึกที่ความถี่ต่ำถึง 38 เฮิรตซ์ และตอนจบแบบเมทัลลิคที่ส่งเสียงดังถึง 8,000 เฮิรตซ์ Sharon Nieukirk ผู้ช่วยนักวิจัยอาวุโสด้านชีวอะคูสติกทางทะเลแห่งรัฐโอเรกอนกล่าวว่า "มันแตกต่างอย่างมากกับส่วนที่บ้าคลั่งเหล่านี้ "เสียงครวญครางความถี่ต่ำเป็นเรื่องปกติของวาฬบาลีน และเสียงที่บิดเบี้ยวแบบนั้นทำให้เป็นเอกลักษณ์จริงๆ เราไม่พบการเรียกวาฬบาลีนครั้งใหม่มากนัก" บันทึกผ่านเครื่องร่อนในมหาสมุทรอะคูสติกแบบพาสซีฟ ซึ่งเป็นเครื่องมือที่สามารถเดินทางได้ด้วยตนเองเป็นเวลาหลายเดือนและดำน้ำได้ลึกถึง 1,000 เมตร ไบโอตวังตะวันตกในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกมีความคล้ายคลึงกับเสียงที่เรียกว่า "สตาร์ วอร์ส" ที่สร้างโดยวาฬมิงค์แคระในมหาสมุทรแปซิฟิกมากที่สุด แนวปะการัง Barrier Reef นอกชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย นักวิจัยกล่าว ร่องลึกบาดาล มาเรียนา ซึ่งเป็นส่วนที่ลึกที่สุดในมหาสมุทรของโลก อยู่ระหว่างประเทศญี่ปุ่นทางทิศเหนือและออสเตรเลียทางทิศใต้ และมีความลึกเกินกว่า 36,000 ฟุต วาฬมิงค์เป็นวาฬบาลีน หมายความว่าพวกมันหาอาหารโดยใช้แผ่นบาลีนในปากเพื่อกรองเคยและปลาตัวเล็กจากน้ำทะเล และอาศัยอยู่ในมหาสมุทรส่วนใหญ่ พวกเขาผลิตคอลเลกชันการโทรเฉพาะภูมิภาค ซึ่งนอกเหนือจากการโทรของ Star Wars ยังรวมถึง "boings" ในแปซิฟิกเหนือและรถไฟพัลส์ความถี่ต่ำในมหาสมุทรแอตแลนติก "เราไม่รู้มากนักเกี่ยวกับการกระจายตัวของวาฬมิงค์ในละติจูดต่ำ" Nieukirk ผู้เขียนนำผลการศึกษาซึ่งผลการวิจัยเพิ่งตีพิมพ์ใน Journal of the Acoustical Society of Americaกล่าว "สปีชีส์นี้เป็นวาฬบาลีนที่เล็กที่สุด ใช้เวลาบนผิวน้ำไม่มากนัก มีคลื่นลมไม่ชัดเจน และมักอาศัยอยู่ในบริเวณที่น้ำทะเลหนุนทำให้มองเห็นได้ยาก แต่พวกมันเรียกหาบ่อย ทำให้พวกมันเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับการศึกษาเกี่ยวกับอะคูสติก " Nieukirk กล่าวว่า Biotwang ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกมีความคล้ายคลึงกันมากพอกับการเรียกของ Star Wars - โครงสร้างที่ซับซ้อน การกวาดความถี่ และบทสรุปที่เป็นโลหะ ซึ่งมีเหตุผลที่จะคิดว่าวาฬมิงค์ต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้ แต่นักวิทยาศาสตร์ยังไม่แน่ใจและยังมีคำถามอื่นๆ อีกมากมาย ตัวอย่างเช่น เสียงเรียกของวาฬบาลีนมักเกี่ยวข้องกับการผสมพันธุ์และได้ยินเป็นส่วนใหญ่ในช่วงฤดูหนาว แต่ไบโอตวังแปซิฟิกตะวันตกได้รับการบันทึกตลอดทั้งปี Nieukirk ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทีมที่ Cooperative Institute for Marine Resources Studies ซึ่งเป็นหุ้นส่วนระหว่าง OSU และ NOAA Pacific Marine Environmental Laboratory กล่าวว่า "ถ้าเป็นการผสมพันธุ์ ทำไมเราถึงได้รับตลอดทั้งปี นั่นเป็นปริศนา" "เราจำเป็นต้องพิจารณาว่าการโทรนี้เกิดขึ้นบ่อยแค่ไหนในฤดูร้อนกับฤดูหนาว และการโทรนี้กระจายไปมากเพียงใด" การโทรนั้นหาได้ยากเมื่อรวมข้อมูลเสียงที่บันทึกไว้ Nieukirk อธิบาย เนื่องจากช่วงความถี่ที่กว้าง โดยทั่วไปแล้ว นักวิทยาศาสตร์ด้านอะคูสติกจะใช้ช่วงความถี่ที่แคบกว่าเป็นศูนย์เมื่อวิเคราะห์การบันทึกในมหาสมุทร และในกรณีนี้นั่นหมายถึงการไม่ตรวจจับบางส่วนของ Biotwang ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก "ตอนนี้เราได้เผยแพร่ข้อมูลเหล่านี้แล้ว เราหวังว่านักวิจัยจะสามารถระบุการโทรนี้ในข้อมูลในอดีตและอนาคตได้ และท้ายที่สุดเราควรจะสามารถระบุแหล่งที่มาของเสียงได้" Nieukirk กล่าว "จำเป็นต้องมีข้อมูลเพิ่มเติม รวมถึงการระบุแหล่งที่มาทางพันธุกรรม เสียง และภาพ เพื่อยืนยันสายพันธุ์และรับข้อมูลเชิงลึกว่าเสียงนี้ถูกใช้อย่างไร ความหวังของเราคือการเดินทางเพื่อออกไปและทำการแปลด้วยเสียง ค้นหาสัตว์ รับตัวอย่างชิ้นเนื้อและค้นหาว่าอะไรที่ทำให้เกิดเสียง มันเป็นเสียงที่น่าอัศจรรย์และแปลกประหลาดจริงๆ และวิทยาศาสตร์ที่ดีจะอธิบายได้"