นกกระจอกเทศ

ลูกปัดเปลือกไข่นกกระจอกเทศ: หน้าต่างสู่อดีต ลูกปัดเปลือกไข่นกกระจอกเทศ (OES) เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เหมาะสำหรับการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ทางสังคมในสมัยโบราณ พวกเขาเป็นเครื่องประดับที่ผลิตขึ้นอย่างสมบูรณ์ที่เก่าแก่ที่สุดในโลก หมายความว่าแทนที่จะอาศัยขนาดหรือรูปร่างตามธรรมชาติของสิ่งของ มนุษย์เปลี่ยนเปลือกทั้งหมดเพื่อผลิตลูกปัด รูปร่างที่กว้างขวางนี้สร้างโอกาสมากมายสำหรับรูปแบบที่หลากหลาย เนื่องจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกันผลิตลูกปัดในรูปแบบที่แตกต่างกัน เครื่องประดับในยุคก่อนประวัติศาสตร์จึงช่วยให้นักวิจัยสามารถติดตามความเชื่อมโยงทางวัฒนธรรมได้ "มันเหมือนกับการตามรอยเส้นทางของเกล็ดขนมปัง" มิลเลอร์ ผู้เขียนนำของการศึกษากล่าว "ลูกปัดเป็นเงื่อนงำ กระจัดกระจายไปตามกาลเวลาและอวกาศ เพียงเพื่อรอการสังเกต" เพื่อค้นหาสัญญาณความเชื่อมโยงของประชากร Miller และ Wang ได้รวบรวมฐานข้อมูลลูกปัดเปลือกไข่ นกกระจอกเทศ ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา ประกอบด้วยข้อมูลจากลูกปัดมากกว่า 1,500 เม็ดที่ขุดพบจากไซต์ 31 แห่งทั่วแอฟริกาตอนใต้และตะวันออก ครอบคลุมช่วง 50,000 ปีที่ผ่านมา การรวบรวมข้อมูลนี้เป็นกระบวนการที่ช้ามากซึ่งใช้เวลานานกว่าทศวรรษ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและเครือข่ายทางสังคมในยุคหิน จากการเปรียบเทียบลักษณะของเม็ดบีด OES เช่น เส้นผ่านศูนย์กลางรวม เส้นผ่านศูนย์กลางรูรับแสง และความหนาของเปลือก Miller และ Wang พบว่าระหว่าง 50,000 ถึง 33,000 ปีที่แล้ว ผู้คนในแอฟริกาตะวันออกและใต้ใช้เม็ดบีด OES ที่เหมือนกันเกือบทั้งหมด การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นถึงเครือข่ายสังคมทางไกลที่ทอดยาวกว่า 3,000 กม. เมื่อเชื่อมโยงผู้คนในสองภูมิภาคเข้าด้วยกัน "ผลที่ได้นั้นน่าประหลาดใจ แต่รูปแบบนั้นชัดเจน" หวัง ผู้เขียนร่วมของการศึกษากล่าว "ตลอด 50,000 ปีที่เราตรวจสอบ นี่เป็นช่วงเวลาเดียวที่มีลักษณะของลูกปัดเหมือนกัน" การเชื่อมต่อระหว่างตะวันออกและใต้เมื่อ 50-33,000 ปีที่แล้วเป็นเครือข่ายทางสังคมที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยระบุมา และมันเกิดขึ้นพร้อมกับช่วงเวลาที่เปียกชื้นเป็นพิเศษในแอฟริกาตะวันออก อย่างไรก็ตาม สัญญาณของเครือข่ายระดับภูมิภาคหายไปเมื่อ 33,000 ปีก่อน ซึ่งน่าจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของสภาพอากาศโลก ในช่วงเวลาเดียวกับที่โซเชียลเน็ตเวิร์กหยุดทำงาน แอฟริกาตะวันออกมีปริมาณฝนลดลงอย่างมากเนื่องจากแนวฝนเขตร้อนเคลื่อนตัวไปทางใต้ ฝนที่เพิ่มขึ้นนี้ในพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เชื่อมระหว่างแอฟริกาตะวันออกและใต้ (ที่ลุ่มแม่น้ำซัมเบซี) น้ำท่วมริมฝั่งแม่น้ำเป็นระยะๆ และอาจสร้างกำแพงกั้นทางภูมิศาสตร์ที่รบกวนเครือข่ายทางสังคมในระดับภูมิภาค "ด้วยการผสมผสานระหว่างตัวแทนสิ่งแวดล้อมยุคดึกดำบรรพ์ แบบจำลองสภาพภูมิอากาศ และข้อมูลทางโบราณคดี เราสามารถมองเห็นความเชื่อมโยงระหว่างการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกับพฤติกรรมทางวัฒนธรรม" Wang กล่าว ร้อยเรียงเรื่องราวด้วยลูกปัด ผลงานของงานนี้ร่วมกันบันทึกเรื่องราวยาวนาน 50,000 ปีเกี่ยวกับความเชื่อมโยงของมนุษย์ และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอันน่าทึ่งที่ทำให้ผู้คนแตกแยกกัน ข้อมูลยังให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เกี่ยวกับกลยุทธ์ทางสังคมที่ผันแปรระหว่างแอฟริกาตะวันออกและแอฟริกาตอนใต้ด้วยการบันทึกวิถีการใช้ลูกปัดที่แตกต่างกันไปตามกาลเวลา การตอบสนองระดับภูมิภาคเหล่านี้เน้นย้ำถึงความยืดหยุ่นของพฤติกรรมมนุษย์ และแสดงให้เห็นว่ามีเส้นทางสู่ความสำเร็จของสายพันธุ์ของเรามากกว่าหนึ่งเส้นทาง “ลูกปัดเล็กๆ เหล่านี้มีพลังในการเปิดเผยเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับอดีตของเรา” มิลเลอร์กล่าว "เราสนับสนุนให้นักวิจัยคนอื่นๆ สร้างจากฐานข้อมูลนี้ และสำรวจหลักฐานความเชื่อมโยงทางวัฒนธรรมในภูมิภาคใหม่ๆ ต่อไป"